fundament trójnożny
tzw. tripod, zbudowany jest z lekkiej stalowej konstrukcji o mechanice kratownicy opartej na trzech nogach, które przenoszą na morskie podłoże ciężar kolumny z siłownią wiatrową.
Zwolennicy tej konstrukcji uważają, że jest ona bardziej odpowiednia przy większych głębokościach >20m, eliminuje też efekt rozmycia dna występujący w monopalu. Przeciwnicy twierdzą, że nie nadaje się z kolei na dna kamieniste, o nierównym podłożu. A trzy nogi mogą być mniej odporne na falowanie i korozję zmęczeniową.
Fundamenty trójnożne wykonywane są na lądzie a następnie ładowane na barki transportowe i przewożone do miejsca montażu.
Sposób osadzenia na dnie morza zależy w dużej mierze od rodzaju podłoża. Przy podłożach skalistych, trójnóg osadza sie na trzech palach wbitych lub wwierconych w podłoże na głębokość 10-20m. Pale mają tutaj małą średnicę rzędu 0,9m. Przy podłożach luźnych mulistych, stosuje metodę odsysania płaszczowego (Tripod suction bucket). W tym wypadku wieża opuszczana jest na dno, a następnie uruchamiane są pompy próżniowe i jednocześnie spod trzech cylindrów odpompowywany jest muł. Konstrukcja ulega kontrolowanemu zagłębieniu, a operator tak dopasowuje intensywność ssania, aby w końcowym efekcie uzyskać idealne pionowanie wieży. Na koniec na samą górę cylindrów wtłaczana jest mieszanka cementowa, ostatecznie wiążąca fundament z podłożem.
Pierwszy etap montażu fundamentu, odpompowywanie wody spod cylindrów w celu opuszczenia całej konstrukcji na dno morza
Montaż fundamentu trójnożnego w mulistym dnie metodą próżniowego odsysania mułu.
Chociaż ta metoda kotwienia wydaje się mało wytrzymała, to trzeba zaznaczyć, że konstrukcje są tutaj nieco odmienne. Cylindryczne płaszcze mają zdecydowanie większe średnice niż pale fundamentowe (fot. poniżej). Często stosuje się też, jako ostateczny sposób kotwienia przysypanie cylindrów od góry ciężkimi kamieniami.